Soms zijn dit kleine beschrijvingen van gesprekken die ik met mijn leerlingen heb. Soms zijn dit anekdotes om zo een idee te geven waar de jeugd van nu zich mee bezighoudt. Soms fel, maar meestal optimistisch en energiek; het zijn de enthousiaste kinderen op school die mij een meester maken en op mijn beurt schrijf ik graag over hen.
De vele culturen in mijn klas, een dwarsdoorsnee van het Amsterdamse klaslokaal, maken dat er vragen zijn. Vragen als ‘waar kom ik vandaan’, maar ook waarnemingen als ‘wat hebben onze verschillen in komaf voor overeenkomsten’. Nu wil ik mijn stem graag laten klinken bij de kinderen, maar soms doet een activiteit buiten school zoveel meer dan ik in mijn eentje voor elkaar krijg. Bij het Tropenmuseum, het Afrika Museum en Museum Volkenkunde wordt er nagedacht wat ons wereldwijd als mensen verbindt. De scholier krijgt het idee welkom te zijn. De leerlingen zijn onderdeel van het museum; en dat maakt dat ik deze museumbezoeken ieder jaar als succesvol ervaar.
Voorafgaand aan zo’n museumbezoek hoort daar wel een pedagogisch gesprek bij; het museum is niet voor alle kinderen leuk. Dat weet ik zelf ook; ik ben mijn eigen tijd als scholier heus niet vergeten. Maar als een museum maatschappelijk iets bijdraagt, in beeld en geluid antwoorden geeft op de vragen die zij hebben, dan is het helemaal niet zo gek om er naartoe te gaan. Bovendien, een dag niet tussen de vier muren van het klaslokaal is geen vervelende bijkomstigheid.
Dat ik mij naast mens en meester ook ambassadeur van deze drie musea mag noemen, die net als ik kinderen een open blik op de wereld willen geven, daar kan ik alleen maar heel blij mee zijn.
Wanneer ben jij er voor het laatst geweest? Misschien is het inmiddels hoogtijd om weer eens te gaan!
Meester Bart